ცხვირის ზედა ნაწილი ძირითადად ძვლოვანი შემადგენლობისაა. ხოლო ქვედა ნაწილის სიმაგრეს ხრტილოვანი ქსოვილი განსაზღვრავს. ცხვირის შიგნით არის ღრუ (ცხვირის ღრუ), რომელიც თხელი ხრტილოვანი ფირფიტით და ძვლით (ძგიდე) იყოფა ორ ნაწილად. სახის ძვლები შედგება პარანაზალური სინუსებისგან, რომლებიც ღრუ ორგანოებია და იხსნება ცხვირის ღრუში.
ცხვირის მდებარეობის გამო მოტეხილობებისა და დაზიანებების რისკი მაღალია. ინფექციები, ცხვირიდან სისხლდენა და პოლიპები ასევე გავლენას ახდენენ მასზე. ცხვირის ღრუს ამომფენ ლორწოვან გარსში შეიძლება განვითარდეს ანთება (რინიტი) და გავრცელდეს სინუსებზეც (რინოსინუსიტი).