გუნდის წევრებისთვის პირველი ნაბიჯია პაციენტებისთვის მოკლევადიანი და გრძელვადიანი მიზნების დადგენა. მაგალითად, ხანდაზმულ პირს შესაძლოა ჰქონდეს თვითმფრინავით შვილიშვილთან გამგზავრების სურვილი. თუ პიროვნებას ქოშინის გამო შეუძლია მხოლოდ 300 ნაბიჯის გადადგმა (დაახლოებით 90 მეტრი), მაგრამ თვითმფრინავში ასასვლელად დასჭირდება დაახლოებით 1000 ნაბიჯის გადადგმა (300 მეტრი), ამ შემთხვევაში საწყისი ხანმოკლე მიზანი იქნება სასიარულო დისტანციის თანდათანობითი გაზრდა. გუნდის წევრებმა უნდა გაამხნევონ პაციენტი რეალური მიზნის მისაღწევად. აუცილებელია მდგომარეობის პერიოდული (ყოველკვირეული) შეფასება.

გუნდის წევრებისათვის ასევე ძალიან მნიშვნელოვანია იმ ფაქტორების დაზუსტება, რომელთაც კონკრეტული პირის შემთხვევაში შეიძლება გამოიწვიონ პროგრამის ეფექტურობის შეზღუდვა. ეს ფაქტორები შესაძლოა დაკავშირებული იყოს ფინანსური რესურსების სიმცირესთან, სარეაბილიტაციო ცენტრში ტრანსპორტირების პრობლემასთან, პაციენტის შემეცნებასა და მის საოჯახო პირობებთან. შემეცნების პრობლემის მაგალითად გამოდგება ის მდგომარეობა, როცა ფილტვების პრობლემის მქონე პაციენტს ამასთანავე აქვს დემენცია. ასეთი პიროვნება შეიძლება საჭიროებდეს განსაკუთრებულ მიდგომას პრობლემის გათავისების გასაუმჯობესებლად. საოჯახო მდგომარეობის პრობლემის მაგალითად შესაძლოა განვიხილოთ სიტუაცია, როდესაც პირი, რომელიც ჩართულია სარეაბილიტაციო პროგრამაში, დამოკიდებულია დამხმარეზე, რომელსაც არ შეუძლია სახლის პირობებში მისთვის სარეაბილიტაციო დახმარების გაწევა. გუნდის წევრებისათვის უმნიშვნელოვანესია მსგავსი პრობლემების გამოვლენა და ადამიანის დასახმარებლად გზების გამონახვა.

გუნდი ასევე ადგენს გრძელვადიან მიზნებს და გუნდის წევრები პაციენტებს ასწავლიან ფილტვების ფუნქციის გაუარესების ნიშნების ამოცნობას და ცვლილების შემთხვევაში ექიმთან სასწრაფოდ დაკავშირების საჭიროებას. შესაძლოა, სიმპტომების შეცვლისას მკურნალობა მოითხოვდეს საპასუხო ცვლილებას.