ღვიძლიდან ნაღველი გამოედინება ღვიძლის მარჯვენა და მარცხენა სადინარებით, რომლების შეერთებით იქმნება ღვიძლის საერთო სადინარი. ეს უკანასკნელი უერთდება ნაღვლის ბუშტიდან გამომავალ სადინარს – ნაღვლის ბუშტის სადინარს. ამ შეერთების შედეგად იქმნება ნაღვლის საერთო სადინარი. პანკრეასის სადინარი უერთდება ნაღვლის საერთო სადინარს ამ უკანასკნელის თორმეტგოჯა ნაწლავთან მიერთების ადგილზე, ოდის სფიქტერთან ახლოს.
საკვების მიღებებს შორის დროის ინტერვალში ნაღველი გროვდება ნაღვლის ბუშტში, ნაწლავებში მისი მხოლოდ მცირე რაოდენობა ჩაედინება. საკვების თორმეტგოჯაში მოხვედრა დასაბამს აძლევს ჰორმონულ და ნერვულ სიგნალებს, რაც ნაღვლის ბუშტის შეკუმშვას და, ამის შედეგად, ნაღვლის თორმეტგოჯა ნაწლავში გადასვლას იწვევს, სადაც ის საკვებს შეერევა.
ნაღველს აქვს ორი მნიშვნელოვანი ფუნქცია, სახელდობრ, ცხიმების მონელება და შეწოვისთვის ხელშეწყობა; ორგანიზმიდან ზოგიერთი ნარჩენი პროდუქტის, განსაკუთრებით, ერითროციტების დაშლის შედეგად წარმოშობილი ჰემოგლობინის და ქოლესტეროლის ჭარბი რაოდენობის გამოყოფა. გარდა ამისა:
ნაღვლის მჟავების მარილები ხელახლა შეიწოვება წვრილი ნაწლავის ბოლოში, გამოიყოფა ღვიძლიდან და ხელმეორედ გადადის ნაღველში. ამ პროცესს ენეტეროჰეპატური ცირკულაცია ეწოდება. ნაღვლის მჟავების მარილები სხეულში დღე-ღამეში 10-12-ჯერ ცირკულირებს. ამ პროცესში მარილების მხოლოდ მცირე რაოდენობა აღწევს მსხვილ ნაწლავს, სადაც ბაქტერიების ზემოქმედებით სხვადასხვა კომპონენტად იშლება. ამ უკანასკნელთაგან ზოგიერთი ისევ შეიწოვება, დანარჩენი კი განავალთან ერთად გამოიყოფა.